सुलोचना या वयाच्या 11 व्या वर्षांपासून गायला लागल्या होत्या. विशेष म्हणजे त्यांच्या घरात संगीताचे वातावरण अजिबात नव्हते. कुणी गाणारे नव्हते. त्यांना कुणी गुरू नव्हता. संगीतकार जेव्हा गाणं बसवायचे तेव्हाच त्यांना देण्यात आलेलं गाणं त्या त्यांच्याबरोबर बसून शिकायच्या. गाण्यातला मात्रा, ताल, शब्द सर्व काही तेव्हाच समजून घ्यायच्या आणि मग गायच्या. त्यांचं 20 व्या वर्षी लग्न झालं. त्यांच्या नवऱ्याने म्हणजेच श्यामराव चव्हाण यांनी त्यांना साथ दिली. तेही संगीत शिकले नव्हते, पण त्यांना लावणीचा ठसका,ताल, रुबाब समजत होता. त्यामुळे लावणी कशी गायची, त्यातले शब्द कसे उच्चारायचे, हे त्यांनीच सुलोचनाबाईना शिकवले. खऱ्या अर्थाने त्यांचे लावणीचे गुरू तेच ठरले. पहिली लावणी गाण्याची संधी संगीतकार वसंत पवार यांनी दिली. 'रंगल्या रात्री' या चित्रपटातील आणि जगदीश खेबुडकर लिखित 'नाव गाव कशाला पुसता , अहो मी आहे कोल्हापूरची ,मला म्हणतात लवंगी मिरची' ही लावणी लोकप्रिय झाली. नव्हे ही लावणी नंतर अजरामर झाली. सुलोचनाबाईनी आयुष्यभर कलेची सेवा केली. त्यांना 2010 मध्ये प्रतिष्ठेचा गानसम्राज्ञी लता मंगेशकर पुरस्कार मिळाला आहे. 14 मार्च 2020 मध्ये त्यांनी 87 व्या वर्षात पदार्पण केलं आहे.
संगीत क्षेत्रात करिअर करू इच्छिणाऱ्या आजच्या तरुण-तरुणींना त्या सांगतात की, एक दोन गाणी, एक दोन चांगले चित्रपट करणं म्हणजे संगीत करिअर नाही. तुम्ही संगीताची मनापासून सेवा व भक्ती केलीत तरच सरस्वती तुमच्यावर प्रसन्न होते. कोणत्याही पुरस्कारासाठी म्हणून कधीच काम करू नका.पुरस्कार मिळवणे, पैसा मिळवणे हे तुमचे लक्ष ठेवू नका. कलाकार म्हणून चार पैसे मिळाले की त्यातील दोन पैसे गरिबांपर्यंत पोहचवण्याचा प्रयत्न करा. आजची पिढी हुशार आहे. चांगली गाणारी आहे. मात्र त्यांनी प्रत्येक वेळी गाणं गाताना आणि संगीत देताना गाण्यातील अर्थ समजून घ्या. -मच्छिंद्र ऐनापुरे, जत
No comments:
Post a Comment